[18+] Last summer day | Mason

Met een tevreden zucht zonk de blonde jongen op zijn knieën neer aan de rand van het meer. Hij had een rondje gelopen en niemand gezien. OP zijn weg door het bos had hij niemand gezien of gehoord. Hij moest er voor de verandering maar vanuit gaan dat hij alleen was.
Het was waarschijnlijk de laatste zomerdag. Het was nog warm, ongewoon warm voor de herfst en het water van het meer was een geweldige temperatuur. Perfect voor een laatste stukje zwemmen voor het water zo koud zou worden dat hij erover heen kon lopen. Of schaatsen. Met een laatste blik om zich heen trok hij zijn shirt uit en ontblote zijn magere maar toch zichtbaar gespierde borstkas. Dan nog zijn schoenen en zijn korte broek, tot hij alleen nog in een zwarte boxer stond. Rustig deed hij enkele stappen naar achteren, om vervolgens een aanloop te nemen en met een duik in het water zijn kapsel te verpesten. Hij hield van de zomer.

Met een wat weemoedige glimlach haalde Blue een hand door zijn haar. Nee, dat leek niet meer op wat het vanmorgen was geweest. Met zijn ogen gesloten liet hij zich op zijn rug in het water drijven, terwijl hij genoot van de temperatuur. Dit was zo veel beter dan in de brandende zon te zitten met niets om de warmte weg te houden.
‘Ook maar het water opgezocht?’ een niet onvriendelijke stem liet de jongen zo opschrikken dat hij een flinke slok water inademde; het duurde even tot hij al het water uit zijn longen gehoest had en fatsoenlijk kon kijken waar de stem vandaan was gekomen. In de buurt van zijn eigen stapel kleding stond een jongen, of eigenlijk meer een jonge man, die ook bezig was met het uittrekken van zijn kleding. En hij moest toegeven, wat er onder die kleding vandaan kwam was niet verkeerd. ’Ja, het is heerlijk,’ antwoordde hij met een nog steeds wat benepen stem, waarna hij het laatste beetje water ophoestte en uitspuugde. ’Je zou er ook in moeten komen,’ vervolgde hij met een kleine grijns – alsof dat niet was waar de ander al mee bezig was.

‘Waar denk je dat ik mee bezig ben, slimmerd?" grijnsde de ander. ‘Ach, gelukkig ben je knap.’ Blue rolde met zijn ogen, om vervolgens in een beledigde expressie zijn mond wat te openen en zijn wenkbrauwen op te trekken. ’Hello Sunshine. Het zou gewaardeerd worden als je voortaan geen mensen meer besluipt.’ Hij liet zijn beledigde expressie gaan en plantte zijn bekende grijns op zijn gelaat. ’Of alleen mij niet meer. Daar heb ik ook vrede mee.’ Hij nam een diepe teug lucht en dook opnieuw het water in, om te genieten van de tijdelijke rust en stilte. Na even kwam hij weer boven, bang om de antwoorden van de ander te missen.

Met een kleine grijns had Blue de andere jongen verteld dat hij liever niet beslopen werd – hij had liever geen water in zijn jongen. Daarna was hij kort onder water gedoken om kortstondig van de rust te genieten, om weer boven te komen en met een soort mini-hairflip zijn haar fatsoenlijk naar achteren te krijgen. Hij had er een hekel aan als het in zijn gezicht hing.
‘Ik zou het zo weer doen. Je bent best schattig als je half verdrinkt,’ vertelde de ander hem met plagende stem. Blue snoof even. ’Ik ben leuker als ik niet verdrink.’
‘En, wat is de naam van deze knappe jongen?’ Werd hem met een knipoog gevraagd. ’James Blue. Maar zeg maar Blue.’ Even keek hij naar het gezicht van de andere jongen. ’En met wie heb ik de eer?’

‘Dat klopt, maar dan vind ik het wellicht alsnog leuk om je te laten schrikken,’ antwoordde de ander met een grijns. Blue nam niet de moeite om er woordelijk op te reageren en rolde simpelweg met zijn ogen, de kleine grijns nog steeds niet van zijn lippen af te branden. Op verzoek van de ander had hij zich voorgesteld, voor de verandering met zijn complete naam. Daarna had hij de ander naar zijn naam gevraagd. ‘Mason. Maar zeg maar..’ Er ontstond een korte stilt, waarin de gast die Mason bleek te heten een schuine grijns op zijn gezicht vormde. ‘euh ja.. ik weet eigenlijk niet hoe je me anders kan noemen. Maar het klonk zo leuk toen jij het zei,’ klonk de rest van het lachende antwoord. ’Uiteraard. Er klinkt wel meer leuk als ik het zeg,’ sprak hij met een smirk op zijn gezicht. ’Maar zeg eens, vanwaar de interesse?’ Zijn linker wenkbrauw kwam in een mengeling van zelfspot en vraag omhoog. Nee, hij verwachtte niet dat hier gay of bi personen rondliepen. En deze gast zag er toch best heel hetero uit.

Geringschattend, nog steeds met de uitdrukking van zelfspot op zijn gezicht, keek hij Mason aan. Alhoewel hij dat maar zelden naar buiten bracht, was Blue onzeker over zichzelf. Met andere woorden, als de bijzonder goed gevormde jongen in het water al bi was vond hij het moeilijk te geloven dat deze ook daadwerkelijk interesse in hem zou hebben. ‘Je bent leuk,’ had hij dan ook niet direct als antwoord verwacht. Met zijn hoofd een tik scheef verscheen er een scheve grijns om zijn mond. ‘en dan kan ik een kans als deze niet laten liggen toch? Het ergste wat er kan gebeuren is dat blijkt dat je niet op mannen valt en dat ik je de rest van mijn leven hier onder ogen moet komen,’ grinnikte Mason. Blue haalde in een kort, instemmend gebaar zijn schouders op. ’Ik geloof dat ik maar blij moet zijn dat ik op mannen val. Anders was me misschien geen lang leven beschoren geweest.’ De scheve grijns was geen moment van zijn gezicht verdwenen. ’Als je hier zit ben je vast niet zo lief als je eruit ziet,’ grinnikte hij, terwijl hij zijn benen strekte zodat een deel van zijn borstkas boven het water uitstak.

De jongen had zich uit zich uitgestrekt, zodat een deel van zijn lichaam boven het water uit kwam. ‘Dus ik zie er lief uit?’ klonk de stem van Mason beledigd. ’Lief genoeg,’ grinnikte Blue zacht terug. Langzaam begon hij naar de kant te lopen – in de richting van zijn kleding. ‘Nee, je hebt wel gelijk. Niet veel mensen die mij afgewezen hebben, hebben dat ook daadwerkelijk overleefd.’ De blonde jongen snoof even, hij had niet heel veel anders verwacht. Echter was de boodschap ook wel enigszins duidelijk – hij kon de ander beter niets weigeren, want anders was zijn leven vermoedelijk niet heel lang meer. ’En wie hebben dat dan wel overleefd?’ Eigenlijk was hij niet echt nieuwsgierig, hij wilde simpelweg niet dat er echt een stilte zou ontstaan terwijl hij eigenlijk best dicht langs de ander heen moest, op weg naar de kant.

Terloops had de jongen gevraagd wie dat dan wel niet overleefd hadden, terwijl hij ondertussen onderweg ging naar het strand waar zijn kleding lag. ‘Oké, ik moet toegeven dat dat er ook niet al te veel zijn,’ luidde het antwoord. ‘maar ach, hoe moest ik mijn honger anders stillen?’ Blue was bijna het water uit toen hij bevroor in zijn bewegingen. Met zijn wenkbrauwen opgetrokken draaide hij zich terug naar de gespierde man in het water. ’Je honger?’ In elke andere situatie had hij het als een grap op kunnen vatten. Echter was hij daar hier niet langer meer zeker van. Echter ging hij bij zichzelf na wat hij zou doen als Mason echt een kannibaal bleek te zijn, en hij wist niet tot een antwoord te komen. Ergens was het misschien niet heel veel erger dan wat hij zelf had gedaan. ‘Maar, de leuksten hebben het wel overleefd.’ ’Mason, waarom ben je eigenlijk hier?’ Zijn ondertoon was verandert; deze was serieuzer, alhoewel zijn uitdrukking hem nog enigszins tegensprak.

’Je honger? Mason, waarom ben je eigenlijk hier?’ Zijn ondertoon was serieuzer geweest dan bij zijn andere woorden, alhoewel de uitdrukking op zijn gelaat niet veel was verandert. ‘Dat weet je al, omdat ik je schattig vind,’ antwoordde hij plagend. ‘Maar als je bedoelt waarvoor ik opgepakt ben, dan is het antwoord moord,’ vervolgde hij. De mondhoeken van de blonde jongen wezen weer wat omhoog bij het horen van de eerste woorden. Wat er vervolgens achteraan kwam was niets anders dan wat hij verwacht had. Echter besloot hij te wachten, alvorens zelf zijn mond weer open te trekken. ‘Oh, en niet te vergeten.. ook vanwege kannibalisme.’ Blue snoof kort, terwijl hij zich in het kleine laagje water liet ploffen waar hij nog in stond. Net zoals eerder wist hij eigenlijk nog steeds niet wat hij met het antwoord aan moest. Ja, de jongen niet tegen zich in het harnas jagen. Kort haalde hij een hand door zijn haar om het weer wat in model te brengen. ’Hoe.. beviel dat?’ besloot hij, toch wel nieuwsgierig, te vragen.

De blonde jongen had zich in het kleine laagje water laten ploffen en leunde op zijn handen naar achteren. Stiekem toch nieuwsgierig had hij Mason gevraagd hoe dat beviel, zo’n kannibalistisch dieet. ‘Het is.. spannender dan vlees van de slager,’ antwoordde hij tegelijk met het ophalen van zijn schouders. ‘in principe geeft het dezelfde sensatie als moord.’ Het liet de ogen van de blonde jongen wat groeien. Hij had nooit verwacht dat het eten van menselijk vlees hetzelfde gevoel zou geven als marteling, het horen van het geschreeuw en gepijnigde gekreun. ‘Bovendien smaakt het beter dan gewoon vlees.’ Met een haast nog bredere grijns, kwam de jongen nu langzaam op hem afgelopen. Nog steeds een scheve grijns om zijn lippen liet Blue hem komen. Een tintelend, toch misschien wat gespannen gevoel trok door zijn lichaam toen Mason over hem heen leunde, zijn handen aan beider zijden van zijn lichaam in het zand gedrukt. Zelf had hij nog iets verder naar achteren geleund, zijn armen wat gebogen. Hij was zich bijzonder bewust van het kleine beetje ruimte dat er tussen hen zat, zijn ogen gefixeerd op die van Mason. ‘Maar er is één lichaamsdeel wat ik nog altijd het lekkerst vind,’ vertelde de bruinharige jongen hem met een ondeugende grijns. Blue kon met enige moeite de neiging om zijn benen tegen elkaar te drukken, onderdrukken. Hij voelde zich plotseling vreemd blootgegeven. Immers wist hij dondersgoed waar de ander het over had, echter had hij geen duidelijk idee op wélke manier hij het bedoelde. Echter besloot hij met een laatste blik op het lichaam van de ander dat het hem niet bijzonder veel uitmaakte. Als dit zijn laatste momenten zouden zijn, dan zou hij ze in ieder geval leuk doorbrengen. Met nog steeds die scheve grijns op zijn gelaat duwde hij zich op en zoende hij de jongen boven hem op diens mond.

Een nanoseconde lang leek de andere jongen wel verstard en was Blue bang dat hij iets verkeerds had gedaan – tot hij passievol terug werd gezoend. Hij liet zich achterover zakken onder het gewicht van de andere jongen, tot deze op zijn onderarmen leunde. Blue had in zijn hoofd altijd iets gehad tegen seks op het strand. Dat moest toch schuren? Echter waren al die gedachten nu uit zijn hoofd verdrongen. In zijn wereld bestond er op het moment nog maar één ding; de dominante jongen die praktisch boven op hem lag. Mason trok zich kort terug en grijnsde naar hem, en de blonde jongen kon niets anders doen dan de grijns beantwoorden terwijl hij zijn hoofd in het zachte zand liet rusten. Hij spreidde zijn benen voor een wat gemakkelijkere houding en kromde in extase zijn rug toen de bruinharige jongen hem in zijn nek kuste. Vervolgens tilde hij zijn hoofd iets op om bij Masons nek te kunnen; hij plaatste er een korte zuigzoen terwijl zijn hand over de gespierde rug van de jongen gleed.

Blue had een korte zuigzoen in de nek van de andere jongen geplaatst. Zacht grinnikend streek hij even met zijn duim over de vlek die hij had achtergelaten, tot de andere jongen hem opnieuw zoende en diens onderlichaam over dat van hem wreef. Een zachte kreun ontsnapte hem, waarna Mason zijn hand door zijn blonde haar haalde en vervolgens met een hand zijn kin vastpakte zodat ze elkaar aankeken. ‘Weet je zeker dat je dit wilt?’ Blue snoof kort, alsof hij nu nog fatsoenlijk weg zou kunnen. Een zachte glimlach vormde zich om zijn lippen, terwijl hij de jongen boven hem aankeek. ’Heel zeker,’ antwoordde hij zacht, om vervolgens zelf nog maar wat initiatief te nemen en zijn handen langs de rug van de ander te laten glijden. Bij diens boxer aangekomen begon hij deze langzaam naar beneden te schuiven; het was het enige dat de ander nog aan had. Gelukkig had hij geen sokkenfetish.

Blue beet kort op zijn onderlip toen hij zijn heupen iets omhoog huwde zodat Mason zijn boxer naar beneden kon schuiven. Ondertussen kon hij zijn ogen niet afhouden van de prachtige groene exemplaren van de jongen die nog steeds praktisch over hem heen lag. Zijn handen dwaalden weer over het lichaam van de ander, tot hij er genoeg van had. Hij plaatste een hand in de hals van de ander, om zowel zichzelf op te drukken als de ander naar hem toe te trekken zodat hij hem opnieuw kon zoenen. Zijn andere hand gleed langzaam over de zijde van de jongen naar beneden, waar hij hem eerst plagend in zijn bil kneep.