Dancing in the woods

Blue had onder de sterren geslapen vannacht. Of eigenlijk onder de bomen, maar tussen de al weer kalende takken door had hij de sterren kunnen zien. Het was niet het slimste geweest dat hij de afgelopen dagen gedaan had, maar zo waren er nog wel wat andere, dommere dingen geweest die hij had uitgevreten. ‘Iets’ beginnen met een kannibaal bijvoorbeeld. Hij had eigenlijk nog steeds geen idee wat het precies was, maar het had hem een leuke dag opgeleverd, of het nu bij een eenmalig iets bleef of niet.
Met een korte zucht zette hij zichzelf met zijn rug tegen een boom en haalde kort een hand door zijn blonde haar om het weer enigszins in model te krijgen.

Hij schrok op van het geluid van snel naderende voetstappen. Doodstil bleef hij zitten, bang om de ander op zijn aanwezigheid attent te maken. Tussen de bomen kwam een schaars gekleed, hardlopend meisje vandaan. Met onwillegkeurig één wenkbrauw opgetrokken volgde de jongen haar met zijn ogen, toen ze op een niet al te grote afstand stil bleef staan en al kreunend aan verschillende rekoefeningen begon. Hij kon haar kledingstijl niets anders noemen dan gewaagd; het korte, niets verhullende broekje en de top die meer als een soort sport bh leek te fungeren.
Plotseling draaide het meisje haar hoofd in zijn richting, een glimlach op haar gezicht. ‘Geniet je van het uitzicht?’ vroeg ze poeslief en met een grote grijns op haar gelaat.

De jongen stond enkele seconden met zijn mond vol tanden, tot hij zijn tong weer terugvond en zijn gelaat zich ontspande naar een speelse grijns. ’Ik had me niets beters voor kunnen stellen, zo vroeg op de ochtend.’ In een soepele beweging stond hij op en haalde nogmaals, nu meer uit ongemak, zijn hand door zijn platinablonde haar. ’Maar je doet het er om, is het niet?’ Hij had oprecht nog nooit zo’n kort broekje gezien. ’Blue,’ stelde hij zich schouderophalend voor. ’En jij bent?’

‘Nee hoor, waarom zou ik het er om doen?’ antwoordde het meisje voor hem op onschuldige toon. Met een glimlach om zijn lippen schudde Blue kort zijn hoofd, hij kon er met zijn hoofd niet bij. Toegegeven, het meisje had absoluut geen verkeerd lichaam en hij had er al helemaal geen problemen mee om er op deze manier redelijk onbeschaamd naar te kunnen kijken. ‘Als het kon zou ik zo naakt het bos in rennen, zo heerlijk een met de natuur.’ De blonde jongen knikte kort. ’Niemand houd je tegen..’ suggereerde hij met opnieuw een scheve grijns en een subtiele knipoog.

Vervolgens had hij zich voorgesteld. ‘Met zulke ogen zou een andere naam misstaan,’ was de haast verleidelijk gefluisterde response van het meisje terwijl ze enkele stappen in zijn richting zette. Kort trok hij zijn wenkbrauwen iets op, een geamuseerde glimlach om zijn mond terwijl hij relaxed tegen de boom geleund stond. Dit kon nog wel eens een interessante dag worden met dit.. excentrieke meisje. Echter had hij nog geen flauw idee waarom ze hier zou zitten. Ze kwam simpelweg over als bijzonder, misschien een naturist.. Maar niet als een moordenaar of iets anders in die richting. Echter moest hij toegeven dat hij dit bij de andere mensen die hij hier in het project tegen was gekomen ook zeker niet had gehad. En dan was hij zo dom geweest om er naar te vragen. Alhoewel, je kon toch nooit zeker genoeg zijn? Voor sommige mensen moest je nu eenmaal uitkijken.
‘Ivy is de naam.’ Met een knikje nam hij haar uitgestoken hand aan en gaf hij haar een stevige handdruk. ’Poison Ivy, hmm? Aangenaam,’ knikte hij, alvorens haar aan de hand die hij nog steeds vast had nog wat dichterbij te trekken, en haar vervolgens los te laten.

‘En wat doe jij hier eigenlijk zo alleen in het bos? Het is niet dat Grootmoeder hier in de buurt woont,’ lachte ze, en hij deed met haar mee. ’Eerlijk?’ Hij keek haar even scheef aan, iets van schaamte in zijn blik. ’Ik heb hier geslapen. Ik had even geen betere plek op het moment, maar het leek gisteravond een beter plan dan nu.’ Een korte zucht kwam over zijn lippen terwijl hij wegkeek, tussen de bomen van het bos door. ’Hoe lang ben je hier al? Ik heb je nog niet eerder gezien.’