Throw me to the wolfs, and I will return leading the pack
‘Er zit niet echt een spectaculair verhaal achter,’ merkte hij op. ‘Ik ben ooit begonnen met moord, omdat ik een eeuwigdurende bloeddorst heb en erachter kwam dat het leuk was, en ik vroeg me ooit af hoe mensenvlees smaakte. Dus tja, ik heb het toen gewoon een keer geprobeerd voordat ik en lijk dumpte,’ hij haalde nogmaals zijn schouders op, ‘en toen ben ik er niet meer mee gestopt.’ Ash kon zijn grijns niet verbergen. Hij had er nooit echt aan gedacht, om eens een hap te nemen van hetgeen dat hij vervolgens onder de grond zou stoppen. Maar waarom eigenlijk niet? Het had hem in ieder geval veel kosten in de boodschappen gescheeld. ’En dat maak je zoals een goede biefstuk, of?’ Ja, hij was er onwillekeurig toch wel in geïnteresseerd.
"En dat maak je zoals een goede biefstuk, of?" Masons grijns verbreedde zich, het kwam niet vaak voor dat iemand interesse toonde in zijn dieet. Hij haalde een hand door zijn haar, alvorens antwoord te geven. "Eigenlijk wel ja," klonk zijn response. "Het enige verschil is eigenlijk de prijs, oh en natuurlijk dat je dan zelf ook gewoon kan moorden zonder dat het verspilling is, grinnikte hij. Als je toch iemand doodde, dan kon je net zo goed diens vlees gebruiken. Anders was het alleen maar zonde, maar hij was waarschijnlijk wel een van de weinigen wiens mening zo klonk. "Waarvoor zit jij hier, als ik vragen mag?" Hij keek de jongen nieuwsgierig aan.
ALL MONSTERS ARE HUMAN
and we're all beautifully insane
(c) ELRIC
Ash Admin
Aantal berichten : 123 Naam : Tamar Personages : Blue
Character sheet Geslacht: Man Leeftijd: 18 years Rang: Alpha - Alpha
Throw me to the wolfs, and I will return leading the pack
Ash had met een grijns gevraagd hoe je mensenvlees nu eigenlijk klaarmaakte. ‘Eigenlijk wel ja, het enige verschil is eigenlijk de prijs. Oh, en natuurlijk dat je dan zelf ook gewoon kan moorden zonder dat het verspilling is,’ werd er naast hem gegrinnikt. ’Uiteraard,’ grijnsde de jongen met Mason mee. Wie weet wat er nou zou gaan gebeuren in dit uiterst bizarre experiment. Misschien zouden ze wel met een groot voedseltekort te kampen krijgen.. ‘Waarvoor zit jij hier, als ik vragen mag?’ Ash draaide zich naar zijn gesprekspartner en haalde kort zijn schouders op. ’Voor moord en het maken van designerdrugs. Het hangt overigens niet samen.’
“Voor moord en het maken van designerdrugs. Het hangt overigens niet samen.” Mason knikte langzaam bij het horen van dat antwoord. “Das wel iets minder spectaculair,” reageerde hij met een plagende grijns. Hij liet zichzelf achterover zakken, zodat hij met zijn rug op het dak lag en naar de lucht kon kijken. Hij wreef kort met zijn handen in zijn gezicht. “Hoeveel mensen er eigenlijk al hier?” vroeg hij. “Je bent vast wel al wat andere mensen tegengekomen toch?” Immers, was Ash hier al een tijdje. Het leek hem sterk dat het gebied zo groot was dat hij nog niemand anders was tegengekomen. Mason duwde zichzelf een beetje overeind, waarbij hij steunde op zijn onderarmen, zodat hij de ander weer aan kon kijken.
Onderwerp: Re: Poisonous heart || Ash 
