Het was een paar dagen geleden sinds de oprichting van haar gang: Reflex. Het leiderschap beviel Maia tot nog toe erg goed. Het enige wat haar niet beviel was de kleine hoeveelheid leden, wat niet erg gek was aangezien het gebied ook nog niet zoveel bewoners kende. De roodharige besloot die dag maar eens een eenzame wandeling naar de stadshal te maken. Ze wist dat hij er was, maar had er eigenlijk nooit echt goed naar gekeken. En wie weet, misschien waren er wel nieuwe mensen die ze om haar vinger kon winden. Nieuwe volgers waren dringend nodig.

Ze streek de gevallen regendruppels van haar gezicht af en keek op naar het grote gebouw. Nou ja, erg groot was het nou ook weer niet. Maar het was wel het grootste gebouw van het hele gebied. Het zag er niet echt veilig en goed onderhouden uit, nogal gammel. Ze haalde haar schouders op. Niet dat het haar wat uit kon maken. Wat zou het haar boeien als dat hele gebouw op een dag neerstortte en tientallen mensen daarbij omkwamen? Sterker nog, dat zou haar een gevoel van genot opleveren. Een sinistere glimlach verscheen rond haar lippen. De gedachte aan dood alleen al kon haar humeur verbeteren.

In de buurt van het gebouw zag ze een blond meisje staan, iemand die ze nog niet kende. Nonchalant nam ze het meisje in zich op en deed daarbij niet eens haar best om dit te verbergen. Ze kon het meisje niet goed peilen, ze zag er enigszins te onschuldig uit voor een psychopaat. Wat een aparte gedachte was, aangezien ze er zelf ook te onschuldig uit zag voor een seriemoordenaar. Ze bleef op een afstandje staan en wenkte het meisje, benieuwd of deze ook daadwerkelijk haar kant op zou komen.

Het blonde meisje liep op haar af, zoals Maia al gehoopt had. Ze stopte op een gepaste afstand, wat ze wel kon waarderen. Haar personal space was haar erg dierbaar. "Jij bent de leider van Reflex toch?" vroeg het meisje. De roodharige keek haar even verbaasd aan. Ze had niet verwacht dat mensen al zouden weten over het bestaan van Reflex, zo groot was het immers nog niet. Ze kon aan de ogen van het meisje zien dat ze niet al te geduldig was en haar best moest doen om te wachten op een antwoord. Hoogstwaarschijnlijk wist ze het antwoord dan ook al. Puur om te pesten wachtte Maia nog enkele seconden langer voordat ze besloot te antwoorden. Ze knikte. "Dat klopt," zei ze. "Maia Maddox," stelde ze zichzelf kortaf voor.

Het meisje stelde zichzelf voor als Alice Sadler. "Hmm, je ziet er wel uit als een Wonderland-typetje ja," zei ze, met een deels plagende en deels gemene grijns. De roodharige vroeg zich hoe het meisje die opmerking op zou pikken, wat haar reactie zou zijn. Ze bleef het moeilijk vinden om de blondine te peilen, maar ze twijfelde niet over het feit dat zijzelf zou winnen als het in een gevecht uit zou lopen. Een dom blondje kon ze wel aan.

"Dus, wil je iets van me?" vroeg ze, doelend op het feit dat het meisje aan haar gevraagd had of ze de leider was van Reflex. Ze had een sprankje hoop dat ze zou vragen of ze lid zou mogen worden. Hoewel ze tot nu toe nog niet echt geschikt leek, maar misschien zou dat straks wel veranderen. Ze had genoeg mogelijkheden om Alice uit te testen, hoewel ze niet zeker wist of de ander dit wel zo fijn ging vinden. Maar ach, dat maakte Maia niets uit.

"Ik wil me bij een groep aansluiten en volgens mij ben ik dan bij jou aan het goede adres, of niet soms?" had het meisje haar gevraagd. Maia nam haar nogmaals in zich op. Ze twijfelde nog steeds aan de krachten van het meisje, gezien haar Alice in Wonderland-uitstraling. Maar ach, er was maar één manier om erachter te komen hoe goed de blondine zichzelf kon verdedigen.

Zonder enige waarschuwing stootte Maia haar vuist met alle kracht naar voren, gericht op het gezicht van de blondine. Ze zorgde ervoor dat ze al haar gewicht achter de stoot gooide. Als het meisje zich niet op tijd zou verdedigen, zou ze ervoor zorgen dat de klap ook goed hard aankwam. De roodharige vond de door haar verzonnen manier van het uittesten van mogelijke leden nog altijd bijzonder grappig, immers kon iemand zonder goede reflexen moeilijk lid worden van een gang die "Reflex" heet.

De roodharige knikte goedkeurend toen Alice haar stoot netjes afweerde. Ze moest zelfs toegeven dat ze haast moeite had gehad met het bewaren van haar evenwicht, toen het meisje haar vuist weg sloeg. Ze was dan wellicht klein, maar sterk was het meisje wel - zoals wel te verwachten was geweest. "Nou dat hebben we dan ook maar vast gehad," klonk Alices stem. Een schuine, emotieloze grijns verscheen op Maia's gezicht. Iemand als Alice kon ze wel gebruiken, emotieloos en sterk. "Vertel me eens wat over jezelf, Alice, sprak ze het meisje toe. "Waarom zit je hier? Hoe goed kan je jezelf verdedigen? Wat zou onze gang aan jou hebben?"

De blondine vertelde dat ze nogal wat moorden had gepleegd, wat haar niet verbaasde. Veel mensen die onderdeel waren van het project waren moordenaars. Het was een van de ergste misdaden volgens de overheid. “Ik kan mezelf prima verdedigen, anders was ik allang dood geweest,” vervolgde het meisje. Daarna volgde nog wat zelfverzekerd en nogal arrogant geklets. ”Ik bepaal wel wat er belangrijk is in mijn groep dank je wel,” snauwde Maia haar kortaf toe. Het enige wat haar niet zo beviel was het arrogante toontje van de blondine. Ze wist dat teveel zelfverzekerdheid al gauw kon leiden tot de dood. ”Maar ja, je lijkt wel geschikt te zijn voor onze gang. Je zal een soldier worden. Ik verwacht van je dat je je medeleden bijstaat in gevechten en dat je de leden die minder goed vechten het een en ander leert, ze keek het meisje strak aan, “en verder.. houd die arrogantie voor je. Anders zou het nog wel eens slecht met je af kunnen lopen.”

Maia nam het blonde meisje nog even in zich op en slaakte een haast onhoorbare zucht. Ergens wist ze nog niet helemaal zeker hoe ze over dit meisje moest denken. Ach, met een beetje geluk zou ze weinig last van haar hebben. En ergens mocht ze ook niet zeuren, immers had ze wel nieuwe leden nodig. En als ze echt zo'n goede vechter was als ze beweerde, dan zou dit nog best kunnen werken. De roodharige keek het andere meisje strak aan. Alice had gezegd te gaan letten op haar arrogantie, maar ze wist vrij zeker dat ze die woorden niet moest geloven. "Gefeliciteerd, je bent nu officieel lid van Reflex," klonk haar stem. "Het grootste gedeelte van onze gang woont in het dorp in het noorden, je mag zelf kiezen of je daar ook komt wonen." Zonder verder nog wat te zeggen draaide ze zich om en liep ze bij het meisje vandaan. Dat was wel weer genoeg sociaal contact voor vandaag.